Παροιμίες για τον τρύγο

   Αγάλι αγάλι φύτευε ο φρόνιμος τ’ αμπέλι

   κι αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι.

· Άλλοι σκάβουν και κλαδεύουν κι άλλοι πίνουν και μεθούν. (ή χορεύουν)

· Αμπέλι όσο μεγαλύτερο μπορείς και σπίτι όσο να χωρείς.

· Ας πάει και το παλιάμπελο! (ας γίνει κι αυτό!)

· Θέρος, τρύγος, πόλεμος, στασιό δεν περιμένουν…

· Κλαίει τ’ αμπέλι ακλάδευτο,
κλαίει και κλαδεμένο…
κλαίει κι ο νιος ο ανύπαντρος,
κλαίει κι ο παντρεμένος…

· Μ’ αγγαρεία αμπέλι δε γίνεται, τσαïρι δεν προκόφτει…

· Ο …πού ’χει αμπέλια ας τρυγά και ο…πού ’χει δρόμο, ας τρέχει…

· Όποιος έχει αμπέλια, ας βάλει εργάτες. (έγνοιες)

· Όταν πατάς σταφύλια, θέλει καθαρά παπούτσια.

· Πατημένο σταφύλι, δεν τρώγεται.

· Περσινά ξινά σταφύλια…

· Πήγε σαν το σκυλί στ’ αμπέλι… (άδικα)

· Στο κοφίνι δε χωρεί, στο καλάθι περισσεύει.

· Τα δικά σου αμπέλια φράξε και τα ξένα μη γυρεύεις. (ή για τα ξένα μη σε νοιάζει.)

· Τα σταφύλια τα ψηλά, είναι λίγα και καλά.

· Το σταφύλι το ’να τ’ άλλο θωρεί (τζαι) και μαυρίζει.

· Τον Αύγουστο τον χαίρεται ο… πού ’χει να τρυγήσει.

· Του ’δώσε ένα αμπέλι και δεν του δίνει ένα σταφύλι. (αχάριστος)

· Τ’ αμπέλι θέλει αμπελουργό και το καράβι ναύτες.

· Τ’ αμπέλι θέλει αμπελουργό,
το σπίτι νοικοκύρη
και το κάθε πλεούμενο,
θέλει καραβοκύρη.

Πηγή: http://www.sansimera.gr